با بزرگنمایی و کوچک نمایی خود را مدیریت کن 

با بزرگنمایی و کوچک نمایی خود را مدیریت کن 

Managing Yourself: Zoom In, Zoom Out

نویسنده: Rosabeth Moss Kanter ، سردبیر مجله کسب و کار هاروارد

سال انتشار: 2011 ، مجله کسب و کار هاروارد، یکی از ده مقاله برتر هاروارد در مدیریت خود

 

خیلی از ماها با شنیدن اسم این مقاله به یاد بزرگنمایی و کوچکنمایی تصاویر میافتیم. وقتی ما روی یک تصویر Zoom In (بزرگنمایی) میکنیم در واقع تصویر کوچکتری را با جزییات بیشتری میبینیم و بالعکس وقتی ما روی یک تصویر  zoom out (کوچکنمایی) میکنیم ما با  یک تصویر بزرگ و کلی روبرو هستیم.

در این مقاله نویسنده به صورت استعاره به دو نگاه متفاوت انسانها نسبت به وقایع مدیریتی اشاره میکند.

  بعضی از مدیران ممکن است در مقابله با وقایع و اتفاقات zoom in  کنند و بعضی دیگر zoom out

جلوتر بیشتر با مفهوم هر دو آشنا میشویم و مدیران مختلفی با نگاه های متفاوتی را مورد بررسی قرار میدهیم.

در آوریل 2011 بعد از انفجار سکوی نفتی BP(british petroleum) ،11 نفر کشته شدند و بزرگترین نشت نفت در تاریخ ایالات متحده رخ داد.

Tony Hayward مدیرعامل شرکت BP در آن زمان نگران تاثیر این حادثه روی مدیریت شرکت و مخصوصا شخص خودش بود.

انسانهایی جان خود را از دست داده بودند، انفجاری رخ داده بود ومقدار زیادی مواد شیمیایی به آب نشت کرده بود و نمیتوانستند جلوی آن را بگیرند و از طرفی وحشت عمومی شکل گرفته بود. اما هیوارد بر روی تصویر کوچک زوم کرده بود. به عنوان مثال سعی میکرد تقصیر را به گردن شرکت تامین کننده دکل منفجر شده بیاندازد.

تونی هیوارد سرانجام مجبور به استعفا شد با وجود اینکه فرصت زیادی برای اصلاح روش مدیریتی خود و نگاه خود داشت. 

“دریچه ای که رهبران از طریق آن به جهان می نگرند می تواند به توانایی آنها در اتخاذ تصمیمات استراتژیک خوب، به ویژه در زمان بحران کمک کند و در عین حال می‌تواند مانع از تصمیم‌گیری مناسب شود.”

ساختارها، فرآیندها و فرهنگ سازمانی می‌تواند نگاه رهبران را به دور یا نزدیک هدایت کند.

مفهوم Zooming  یک مدل پویا ارائه میدهد تا به رهبران و مدیران کمک کند تا دامنه دید خود را افزایش دهند.

در ادامه بیشتر به مقایسه این دو دیدگاه میپردازیم.

Zooming in

ما با بزرگنمایی جزئیات را واضح تر و هر فرصتی را بزرگ و قانع کننده میبینیم. هر چند  context و در جهت کلیات نباشد.

آقای  John Jonesمدیرعامل یک فروشگاه خرده فروشی زنجیره ای بودکه توسط پدرش راه اندازی شده بود. جونز یک کار آفرین کلاسیک بود و موفق شده بود که 30 شعبه برند خود را راه‌اندازی کند. این کارآفرین بیشتر بر پایه ارتباطات شخصی پیش میرفت و نه تحلیل.  همینطور برنامه‌های استراتژیک و تئوری را نادیده میگرفت.

جونز به دلیل اینکه میخواست طبق برنامه ها، اهداف منظم و جدول زمانی پیش برود یکی از اعضای مهم هیئت مشاوران خودش را حذف کرد و موفق شد تا به لطف ارتباطات و دانش صنعت، توانست برای یک دهه به خوبی فعالیت کند. اما زمانی که اقتصاد ضعیف شد، دیگر اینها کافی نبودند و کم کم تصمیمات او را زیر سوال میرفت. جونز جانشینی نیز نداشت و سلیقه ای پیش میرفت و استراتژی درست بلند مدتی نداشت.

Zoom in چشم انداز شرکت جونز را محدود و رشد اون رو متوقف کرد.

مدیران نزدیک بین به دنبال سودهای فوری هستند و تصمیمات موردی میگیرند. آنها میخواهند در انجام کارها به جزئیات بپردازند و در مواجهه با یک مشکل به راه حل های اساسی و بلند مدت به دنبال راه حل های سریع هستند. مثلا برای استخدام به سراغ در دسترس ترین افراد میروند و افراد را محدود به نقش هایشان میکنند. 

آقای Sam lee مدیرعاملی بود که بهترین عملکرد را در رویکرد بزرگنمایی داشت و موفق شد که در طول یک دهه، یک شرکت خدماتی را با رشد زیادی اداره کرد.

لی در مورد درخواست های فردی مثل مرخصی و تخصیص بودجه و … کمک کننده بود و بین کارمندان یک مدیر خوش خیم بود و به جای سیاست، استثنا قائل میشد.

عملکرد “لی” در دوران رفاه قابل قبول بود اما در اواخر دوره مدیریتی خود  با محیط رقابتی و پر فشار مواجه شد و روحیه و بهره وری کاهش یافت و اعتبار شرکت به خطر افتاد. وقتی “لی” بازنشسته شد، جانشین او فورا از رویکرد کوچکنمایی (zoom out) استفاده کرد و اولویت‌های استراتژیک در پیش گرفت و سیاست‌های رسمی واضحی را شروع کرد.

یکی از تله های دیدگاه بزرگنمایی این است که سیاست ها بر اساس سیاست داخلی هستند و افراد علاقه‌مندند راجع به زندگی شخصیشان صحبت کنند.

افراد با دیدگاه بزرگنمایی اغلب در مقابل تغییر مقاومت میکنند. گاهی روش آنها برای کارمندان ارزشمند است چون آنها به افرادی که میشناسند نسبت به درخواست های رسمی راحت تر پاسخ میدهند. عبارت “آن کار را برای من انجام بده” مبنای بسیار ضعیفی برای تصمیم گیری های شرکتی است که این تکیه بر غرایز شخصی و معاملات بین فردی، بدون چشم انداز وسیع و منطق بلند مدت میتواند خطرناک باشد.

مدیران به عنوان یک استراتژیست شناخته میشوند اما همچنان اجازه میدهند بزرگنمایی برخی تصمیمات را هدایت کند.

Zooming in می‌تواند تصویر بزرگ را مبهم کند و مدیران را به نادیده گرفتن مسائل مهم سوق دهد. در این دیدگاه تصمیم گیری ها  را بر اساس اینکه چه کسی هستید و چه کسی را می شناسید انجام می‌شود، نه بر اساس اهداف گسترده تر.

وسواس نسبت به خود با بزرگنمایی(zooming in) تقویت می شود، اما خودآگاهی از کوچک نمایی  (zooming out)  ناشی می شود.

به عنوان مثال مدیر مالی یکی از شرکت ها، همیشه هنگام اشاره به اعداد بودجه از “شخص اول” استفاده می‌کرد، مثلا «من x دلار دارم»، حتی اگر پول سازمان بود اما باز به خودش اختصاص می‌داد. این میتواند از دیدگاه بزرگنمایی برگرفته شود. شخصی سازی با خود بازتابی یکسان نیست.

Zooming Out

Zooming Out  (کوچکنمایی) برای تصمیم گیری های کلان ضروری است. با نگاه از بالا به موضوعات به راحتی میتوانیم مشکلات را حل کنیم و استراتژی های منطقی و بلند مدت در پیش بگیریم. انسانها از دور میتوانند قبل از اقدام از کل قلمرو نقشه برداری کنند، برنامه ریزی کنند و با سیاست پیش بروند. چه در مسائل مدیریتی و چه شخصی  این دیدگاه کمک کننده است. رهبرانی که کوچکنمایی میکنند همه چیز را در چهارچوب قرار میدهد و بر اصول تاکید دارند.

آقای Akin Ongor مدیر عامل سابق Garanti Bank توانست یک بانک متوسط را در ترکیه به شهرت جهانی برساند. “انگر” فرآیند هایی را راه اندازی کرد و افراد ضعیف را با استعداد های ارتقاء یافته جایگزین کرد. زمانی که او عده‌ی زیادی را برای اهدافش اخراج کرد با اعتراض های زیادی از سمت اتحادیه اروپا روبه‌رو و حتی تهدید به مرگ شد.  اما او با نگاه کوچکنمایی، به کارمندان، مردم و مقامات دولتی کمک کرد که اخراج ها را در چهارچوب یک گذار از اقتصاد ببینند و اون رو به عنوان حرکتی برای ایجاد شغل های بیشتر در آینده در نظر بگیرد.

Zooming out  یا کوچکنمایی به افراد کمک میکند که نقشه را ببینند و بر روی اصول  بزرگتر تمرکز کنند. کوچکنمایی برای رهبران برتر مناسب است اما تله هم دارد، ذینفعان کلیدی ممکن است به دنبال نتایج فوری باشند. وقتی تمرکز بر نظریه و تصمیمات کلان هست، موقعیت‌های بدیع بی اهمیت میشوند.

ترجیح برای دیدگاه کوچکنمایی میتواند رهبران را دوردست و دور از ذهن نشان دهد. در این خصوص میتوان به دوره ریاست جمهوری باراک اوباما اشاره کرد که برای مقابله با بحران مالی کوچکنمایی کرد و بر مسائل اساسی پرداخت که مورد قبول مردم عادی قرار نگرفت. خیلی از مردم به دنبال نتایج سریع هستند. 

جمع بندی

برخی افراد دوست دارند تصاویر را از نزدیک ببینند و برخی از دور. بهترین حالت، ایجاد تعادل بین کوچکنمایی و بزرگنمایی است. گاهی لازم است از چشم پرنده استفاده کرد و همه چیز را از دور دید و گاهی لازم است مانند چشم کرم روی جزئیات تمرکز کرد.

در طول تاریخ رهبرانی بوده اند که از این ویژگی برخوردار بودند رهبرانی که در مواجهه با یک بحران ضمن جستجوی راه حل های ساختاری، به موقعیت های فوری نیز میپرداختند.

میتوان به این نتیجه رسید که مدل زوم فراتر از یک استعاره است.

zooming پیشنهاد می‌دهد که ما مجبور نیستیم دنیا را تقسیم به افراط خاص یا ساختاری، موقعیتی یا استراتژیک، احساسی یا زمینه ای کنیم. 

 Zooming یا بزرگنمایی می‌تواند به مدیران رهبران کمک کند تا قبل از تبدیل شدن به بحران به آن‌ها واکنش نشان دهند. این می تواند به آنها کمک کند تا فرصت های جدید را در لمس کنند و در عین حال به کار با اصولی ادامه دهند و مؤسسات پایدار با دید بلندمدت ایجاد کنند.

گردآوری: یونس خدادادی ، علی محبی

دانش پذیران نوزدهمین دوره عالی مدیریت پروژه دانشگاه تهران